Synode

 

Jette, 12.11.2021

Houd vast aan het woord

dat leven brengt. 

 

Openheid en nederigheid

 

Vooraleer ik iets over onze synodale bijeenkomst schrijf, wil ik terugblikken naar de start van het synodaal proces in Kathedraal van Brussel op 17 oktober 2021.

 

Ik was zeer getroffen door de kordate Homilie van onze Kardinaal Jozef De Kesel. Hij heeft het Evangelie van de dag als voorbeeld gebruikt om ons duidelijk te maken dat wij de Kerk niet mogen idealiseren, ook de vroegste Kerk niet. Dat de Kerk ook menselijk is en was.

 

Het evangelie ging over de compromiterende vraag van de zonen van Zebedeus gesteld aan Jezus om in de toekomst hoge plaatsen aan Zijn zijde te mogen bekomen.

Zo hoog mogelijk. Zo belangrijk mogelijk...

 

Men had die ongemakkelijke passage heel gemakkelijk kunnen weglaten, 

maar men heeft het niet gedaan.

Drie evangelisten schrijven daarover en de leerlingen werden zelfs bij name genoemd: Jakobus en Johannes. 

 

Die passage getuigd dat het verlangen om grootst te zijn, boven anderen te staan, het te zeggen hebben... was toen aanwezig en kan volgens de Kardinaal, bij alle mooie woorden over dienstbaarheid, ook diep in de kerk van nu zitten.

 

Het is een belangrijk aandachtspunt voor ons.

Want aldus de kardinaal die Jezus citeerde " Het mag bij u niet het geval zijn! "

 

Synodaal betekent samen op weg zijn. 

 

Ik vind het een zeer mooie constatering.

Ik ben blij dat ik de kans krijgt om de Synode nu te mogen meemaken.

De ontmoeting van 11 november  in de Pastorie van Jette was zeer gemoedelijk, met de koekjes en koffie zoals het hoort.

De kennismakingsronde was al heel verrijkend.

Wij kennen elkaar "van zien", wij vieren samen Eucharistie, maar krijgen niet altijd de kans om te vertellen wat onze geloofsachtergrond is, welke kerkervaringen wij met ons mee dragen. 

Dat opzicht vond ik al heel interessant. 

Het delen gebeurde in een grote openheid en het maakte mogelijk om even vanuit de standpunt van een ander te kijken. 

 

Kardinaal De Kesel in de Homilie van oktober zei dat : "Luisteren veronderstelt openheid en nederigheid".

 

En dat juist heb ik op 11 november in de Pastorie ervaren: openheid, eerlijkheid in alle nederigheid.

 

Onze verhalen waren zeer verschillend en toch, verbazingwekkend genoeg, kwamen wij tot gelijke conclusies. Eensgezind en in eenheid. 

 

Pastoor Dirk benadrukte dat het niet erg is als wij aan het einde van de rit niet tot oplossingen komen. 

Het is vergelijkbaar met de gekende gezegde: "Happiness is a Way, not a Destination".

Parafraserend "Synode is de weg, niet de bestemming" en als wij toevallig wel op een of andere bestemming aankomen dan is het, volgens pastoor Dirk, "een  cadeautje". Als er niets uit de bus komt, dan is dat ook goed.

Die gedachte heeft rust en laat de verwachtingen niet te hoog oplopen.

Heel typerend voor Jette", met twee voeten op de grond," Realistisch.

Misschien zit hier iets van waarheid voor onze eigen weg?

Tijdens onze eerste synodale ontmoeting vond ik het alleszins heerlijk om naar anderen te mogen luisteren en een stukje het gevoel van bijhoren te mogen ervaren.

Jezus binnen laten. 

Een synode wordt niet alleen door mensen gedragen: wij moeten bereid zijn om Gods Geest binnen te laten,

onze harten te openen, geen te grote verwachtingen te hebben en bereid zijn voor eventuele veranderingen; niet bang zijn als ze komen. (Ruim 365 keer staat er bijna letterlijk in de Bijbel “Wees niet bang.”)

Open staan voor God die vaak verrassend uit de hoek komt.

En dit juist maakt het christen zijn zo boeiend. 

Ik ben heel dankbaar dat de Synodale gesprekken begonnen zijn en dat ik er deel van kan uit maken. 

Ik kijk uit naar de volgende samenkomst.

Ten slotte plaats ik de wens voor de Belgische kerk die de kardinaal in Sint-Michiel en Sint-Goedele Kathedraal uitgesproken heeft. Dat wij:

"meer en meer een Synodale kerk worden,

een gemeenschap van echte fraterniteit,

waar wij elkaar met eerbied en liefde bejegenen,

waar niemand zich boven andere verheft en

dat de enige ambitie erin bestaat elkaars dienaars te worden.

Dat is geen mensenwerk.

Dat is het werk van de Geest " die Heer is en het leven  geeft"

Sluit dus uw hart niet...

In het luisteren naar elkaar en in het samen onderscheiden komt deze" Geest der waarheid" ons tegemoet.

Dat is onze diepste zekerheid.

Hij is bron van alle leven en van alle liefde."

 

Elzbieta Krzyska